English
CZŁOWIEK Z PASJĄ – KAROL OKRASA
„Potężną dawką inspiracji jest dla mnie dzieciństwo, które staram się odtwarzać w smakach i aromatach, bo świat zmienił się w ciągu ostatnich kilkunastu lat dramatycznie szybko i bezpowrotnie”.
Tekst: Aleksandra Malinka
JESTEM
kucharzem. Staram się być dobrym ojcem i przyzwoitym mężem. Osobą, która odpowiada za swoje działania. Traktuję życie bardzo odpowiedzialnie, ale też chcę wykorzystywać każdy dzień, który został mi dany i czerpać z niego garściami. Jestem też absolutnie zafascynowany kuchnią i nie traktuję jej jako swojej pracy, ale jako rzecz konieczną, żeby normalnie funkcjonować i żyć. Jestem więc chorobliwie uzależniony od pracy. Ponadto jestem trochę apodyktyczny, czasem naprawdę trudno ze mną wytrzymać 😉.
zdjęcie: facebook.com/PlatterbyKarolOkrasa
PASJA TO
coś co sprawia ogromną przyjemność. Każdego ranka, niezależnie od tego czy spałem 2 godziny czy 6, czy poprzedniego dnia pracowałem 12 godzin czy 24, czy przejechałem właśnie 1200 km, po to, żeby znowu coś ugotować, to nie wstaję do pracy dlatego, że muszę, tylko dlatego, że chcę – to jest definicja pasji. Czasem jest to oczywiście nurzące pod kątem fizycznym, bo każdy ma przecież jakąś granicę, której przekroczyć się nie da. I tego bardzo żałuję – że mój organizm nie jest z gumy, nie mogę mu mówić, żeby nie spał. Natomiast możliwość spełniania się zawodowo pod kątem pasji jest absolutnie idealnym rozwiązaniem.
INSPIRUJE MNIE
nieważne gdzie, zawsze inspiruje mnie otoczenie – kultura i ludzie. Zabytki są oczywiście dla mnie ważne, natomiast lubię zwiedzać Polskę i świat od kuchni – smakować i próbować. Lubię też spotykać się z ludźmi. Ludzie są dla mnie bardzo inspirujący. To jak żyją, jak się zachowują, gdzie mieszkają jest potężną dawką inspiracji do tego, żeby stworzyć jakieś danie. Ich nawyki, zwyczaje, to jest coś, czego nie można pominąć. I ja nie chcę tego pomijać – chcę to zarejestrować nie tylko dla siebie, ale też dla innych.
Potężną dawką inspiracji jest dla mnie dzieciństwo, które staram się odtwarzać w smakach i aromatach, bo świat zmienił się w ciągu ostatnich kilkunastu lat dramatycznie szybko i bezpowrotnie. Chciałbym też zatrzymać dzisiejsze chwile, żeby do nich kiedyś mogła wracać moja córka.
Kuchnia polska jest mi najbliższa i nią się zajmuję. Sama w sobie stanowi dla mnie inspirację. Staram się przywrócić jej dobre imię, wynieść na zasłużony piedestał, żeby wszyscy mogli na nią patrzeć, a ona w tym blasku chwały się mienić. Staram się pokazać, że była niesamowicie bogata, aromatyczna, elegancka w formie podania i różnorodna. Dlatego też chcę wracać do starych przepisów. A że dużo podróżuję, staram się przywozić różne ciekawe przyprawy i troszkę te przepisy łamać, zmieniać na swój smak. To nie jest wierna kopia tego, co było kiedyś, ale jest dla mnie bazą, od której wychodzę. Kuchnia polska ciągle jest też dla mnie niepoznana, czasem mam nawet wrażenie, że w ogóle jej nie znam, bo za każdym razem, kiedy jadę gdzieś w Polskę, ludzie pokazują mi coś zupełnie nowego.
Kolejną, niesamowitą inspiracją są stare książki i przepisy, które kolekcjonuję. Często są one dla mnie kompletnie niezrozumiałe pod kątem języka czy składników. Nie zawsze są to nawet gotowe przepisy, tylko zwyczajnie spis produktów, tak jak pisane były pierwsze receptury. To też budzi swego rodzaju ciekawość i niesamowicie rozbudowuje wyobraźnię.
zdjęcie: facebook.com/KarolOkrasa
MOJE MIEJSCE NA ZIEMI
kiedyś może je odnajdę. Dzisiaj raczej je sobie wyobrażam. Chciałbym mieszkać i żyć na wsi. Budzić się rano i czuć codziennie rosę. Wiem, że dziś to jest zupełnie niemożliwe, bo niestety obowiązki zawodowe mi na to nie pozwalają. Na wsi się wychowałem i bardzo długo mieszkałem. Uwielbiam wieś. Ona mnie relaksuje i czuję, że tam odpoczywam naprawdę. Natomiast czy to jest moje miejsce na ziemi? Tego nie wiem. Pewnie tego doświadczę dopiero, kiedy się tam wyprowadzę. Nigdy nie mówię nigdy. Ale wydaje mi się, że dzisiaj moim jedynym miejscem na ziemi jest miejsce obok mojej córki i żony, które są najważniejszymi osobami w moim życiu. Drugim miejscem jest kuchnia. Czy to się kiedyś zmieni – tego też nie wiem, ale wiem, że w kuchni czuję się wyśmienicie, co najmniej jak na wsi – te same emocje.
AUTORYTET KULINARNY
Podziwiam pana Arzak, który jest dla mnie absolutnym mistrzem i przodownikiem kuchni może nie tradycyjnej, ale opartej na doskonałym rzemiośle.
Niewątpliwie niedoścignionym wzorem jest dla mnie Francuz Bernard Lussiana, człowiek, który przyjmował mnie do pracy w Hotelu Bristol. Jest dla mnie znakomitym kucharzem-artystą, pokazującym inny wymiar kuchni.
Kolejnym znakomitym kucharzem jest Paweł Oszczyk, który może się pochwalić, że był uczniem Bernarda Lussiana. Smak i rozumienie kuchni Pawła jest dla mnie genialny.
Inspiruje mnie wielu kucharzy, którzy mają mocno zakorzenione w swojej świadomości, że szefem kuchni się bywa, a kucharzem jest się przez całe życie. Pielęgnując to dobre rzemiosło, możemy później przenosić góry i uprawiać prawdziwą sztukę. A bez rzemiosła, moim zdaniem, sztuki kulinarnej uprawiać się nie da.
MYMARZONE MIEJSCE DO POSZUKIWANIA INSPIRACJI
Moim marzeniem jest zobaczyć, jak świat wygląda z innej perspektywy. Krótko mówiąc, chciałbym wejść na Mount Everest. Nie mogę tego zrobić dzisiaj z jednego prostego powodu – jestem odpowiedzialny za kogoś jeszcze, a wejście na najwyższy szczyt świata jest dosyć ryzykownym przedsięwzięciem. Chciałbym „poszukać” tam inspiracji i sprawdzić się podczas całej wędrówki, spróbować takiego życia, gotowania. To mogłoby być niezwykle inspirujące, a przy okazji miałbym okazję, dosłownie i w przenośni, pobyć trochę w chmurach.
zdjęcie: facebook.com/KarolOkrasa
zdjęcie: facebook.com/KarolOkrasa
zdjęcie: facebook.com/KarolOkrasa
Submit a Comment