Kocham swoją pracę!
Najważniejsza w moim życiu jest pasja! W pewnym momencie pasja przerodziła się w pomysł na biznes – Ewa blogerka oraz właścicielka firmy Ciastka z kremem opowiada nam o swoich inspiracjach, życiu i spełnianiu marzeń.
Robię ciastka. W tym momencie to chyba najważniejsza informacja o mnie. Żeby to robić musiałam trochę zmienić i trochę poświęcić. Przede wszystkim spokój. Ale nie żałuję, bo pierwszy raz w życiu robię coś, co naprawdę uwielbiam.
Praca zawsze była dla mnie ważna, ale do niedawna miałam nieustające uczucie, że jeszcze nie znalazłam tego, czego szukam. Byłam dziennikarką telewizyjną, pracowałam w agencji PR-owej, organizowałam eventy, przez kilka miesięcy zarządzałam bistro w centrum Lublina, z którego pochodzę. Po krótszym lub dłuższym czasie porzucałam każde zajęcie, szukając „tego czegoś”. W pewnym momencie miałam dość „oficjalnej” pracy i postanowiłam zająć się tym, co fascynowało mnie od dawna – cukiernictwem. Stawiając wszystko na jedną kartę zamieniłam pasję w pracę.
Praca
Tak naprawdę dopiero zaczynam, odbyłam staż w cukierni jednej z warszawskich restauracji, mam domową cukiernię, robię ciasta, torty, uczestniczę w eventach kulinarnych, chcę działać na wszystkich możliwych frontach. Jestem realistką i wiem, że jeszcze długa drogą przede mną.
Ciastka z kremem
Nazwa mojej firmy to fraza z jednej z moich ukochanych książek z dzieciństwa. Bardzo działa na moją wyobraźnię, kiedy ją słyszę, od razu w głowie widzę stosy najpyszniejszych i najpiękniejszych słodkości.
Inspiracje
Znajduję je wszędzie, nieustannie myślę o nowych połączeniach smaków i konsystencji, chociaż najbardziej uwielbiam proste, nieprzekombinowane rzeczy. Prawie bez przerwy myślę o ciastkach:)
Estetyka
Jest bardzo ważną częścią jedzenia. Jednak dla mnie zawsze zawsze na pierwszym miejscu jest smak. Często niepozorne z wyglądu potrawy smakują najlepiej.
Pasja
Do tej pory zazdrościłam ludziom, którzy twierdzą, że kochają swoją pracę, która oprócz satysfakcji przynosi pieniądze. Teraz codziennie robię wszystko, żeby móc kiedyś powiedzieć to samo.
fotografie: Jakub Zazula
Submit a Comment